De laatste week..!

Lieve allemaal,

Vorige week zaterdag 19 januari ben ik met de hele Spanje groep uiteten geweest, een nieuwjaarsborrel! Dat was erg gezellig. Hierover heb ik niet heel veel te vertellen, de foto´s zeggen denk ik meer!

Helaas brak de laatste week aan op de Urgencias en deze is voorbij gevlogen. Het was erg rustig maar ik heb toch nog een hoop gezien en gedaan.

Mijn Spaanse collega's wisten dat als ik weer in Nederland zou zijn de verpleegtechnische handelingen allemaal niet meer zou kunnen uitvoeren bij mijn volgende stage en daarom lieten zij mij van alles doen, super leuk!! Ik heb infusen geprikt, katheters geplaatst, wonden verzorgd, bloed geprikt, hartfilmpjes gemaakt en voor de laatste keer een cardioversie uitgevoerd.

Een cardioversie is in de volksmond een hartshock. De patient moet nuchter naar de spoed eisende hulp komen, er word voor de shock een Elektro Cardiogram gemaakt, deze mocht ik doen. Met een stroomschok wordt een onregelmatig hartritme hersteld tot een regelmatige hartslag. Die ingreep wordt daarom ook wel elektrocardioversie genoemd. Eigenlijk is een cardioversie niets anders dan een soort resetten van het hart.

Voordat de patient deze stroomshock toegediend krijgt worden er speciale elektroden op het lichaam geplakt, 1 voorop het borstbeen en 1 achterop de rug. Ook word het hart in de gaten gehouden. Als deze voorbereiding is getroffen, word de patient met een rustgevend middel in slaap gebracht. De dokter gaf mij de aanwijzing om de patient 5ml van het rustgevend middel toe te dienen, gek om te doen hoor, de patient gaat 5 minuten na het toedienen van het medicijn praten alsof hij dronken is. Zodra de arts ziet dat het rustgevende medicijn zijn werk doet word er een ander soort narcosemiddel toegediend, de patient valt dan echt in slaap.

Van de dokter mocht ik controleren of de patient al echt sliep dit moest ik door door middel van met mijn vinger over de wimpers te voelen, als iemand nog niet slaapt merk je dit meteen. De patient reageerde er niet op, om er zeker van te zijn dat de patient echt sliep mocht ik ook in een bepaald spier in de nek knijpen, de dokter zei ´Knijp maar flink hard, het is je moeder niét´. Ik kneep, en er kwam geen reactie, de patient was in slaap.

De dokter stelde het apparaat in waarmee de shock toegediend zou worden, en ik mocht uiteindelijk op het knopje drukken dat de shock ook daadwerkelijk toegediend werd. Heel vreemd, de patient komt iets van zijn bed af, maakt een lichtelijke spastische beweging en ligt daarna weer rustig te slapen.

De shock was met succes, de patient mocht uur na de behandeling weer naar huis.

Er waren de afgelopen week veel Nederlandse patienten. En het valt mij op dat er veel Nederlanders lang met hartproblemen rondlopen. Ik dacht altijd dat het juist de Engelse mensen waren die daar bekend om stonden, het tegendeel is waar!

Afgelopen woensdag 23 januari had ik stroopwafels meegenomen, iets wat ze de Spanjaarden niet kennen! En lekker dat ze het vonden, ze genoten er van. Dat was echt super leuk om te zien!

Donderdag 24 januari had ik speculaas en Jan Hagel koekjes meegenomen, want dit was mijn aller aller aller laatste dag op de afdeling en in het ziekenhuis. Ook dit vonden ze erg lekker, typisch Nederlands, maar wat waren de Spanjaarden bezig met hoeveel calorieën er wel niet zaten. Tja daar zijn wij Nederlanders over het algemeen niet zo mee bezig, het is lekker dus lekker eten! Ondanks de overdosis calorieën die er in zaten hebben ze er heerlijk van genoten en vonden het ze super leuk dat ik dat had meegenomen. Een collega heeft op mijn laatste dag nog een aantal foto´s gemaakt van mij samen met collega´s. Ook is er een groepsfoto gemaakt met de collega´s die er op dat moment waren, een mooie herinnering! Ze wenste mij allemaal heel veel succes en ik zou er zeker weten wel komen want ik ben een goede verpleegkundige in opleiding zeiden ze. Super leuk om te horen maar dat maakte me wel even emotioneel. Ik kon het niet laten en moest toch een traantje weg pinken. Maar, zeiden ze, je mag altijd terug komen en dan hoef je niet te werken dan mag je lekker in de zon zitten en zwemmen, je bent altijd van harte welkom, hier in het ziekenhuis en ook buiten het ziekenhuis!!

Het was een hele mooie ervaring deze afgelopen 5 maanden. Mijn collega´s hebben mij er super goed doorheen begeleid. Ook mijn ouders en mijn lieve zus hebben mij goed gesteund! De 5 maanden met mijn lieve huisgenoten waren super, we zijn dichterbij elkaar gekomen en hebben elkaar en ons zelf beter leren kennen. Deze reis heeft mij heel veel gebracht. Ik ben iedereen heel erg dankbaar dat ik deze ervaring heb mogen meemaken. Ik zal het nooit vergeten!

Een unieke ervaring, met blijvende herinneringen.

Liefs
Esmée