De dagen op de spoedeisende hulp
Blijf op de hoogte en volg Esmée
29 December 2012 | Spanje, l'Alfàs del Pi
Ik heb al een hoop gezien op de spoedeisende hulp, veel dingen die ik in Nederland nooit zou hebben gezien tijdens mijn stages. In dit verslag vertel ik een beetje wat ik tot nu toe heb gezien en gedaan.
Op maandag 10 december werd er een Spaanse mevrouw met de ambulance binnen gebracht. Ze had het erg benauwd en had 'vreemde' blauwe plekken op haar lichaam. Deze blauwe plekken waren opgezet en konden 'lek' geprikt worden. De verpleegkundige heeft dit dus ook gedaan, er kwam veel viezigheid uit, waaronder pus. Als er iets is wat ik vies vind is dat pus. Ik kreeg het er warm van, ben maar even een andere kant op gaan kijken en toen trok de warmte snel weg. Door het 'lek' prikken van de blauwe plek trok de kleur blauw ook weg.
Op deze zelfde dag kwam er een man de spoed binnen met pijn aan zijn benen, hij zakte er soms zomaar door. ik heb bij hem het infuus geprikt, en maakte daarna een erg foute opmerking.. Er was een vrouw met hem mee, en ik dacht dat dat zijn vrouw was, bleek het zijn moeder te zijn. Oeps...!! Gelukkig vonden ze het niet erg, maar ik vond het toch erg gênant en ben snel, met een rood hoofd weggelopen na een paar keer mijn excuses te hebben aangeboden.
Er kwamen op deze dag ook vele mensen met pijn op de borst binnen. 9 van de 10 keer is dit uit eindelijk niets, het valt mij ook op dat het veel Nederlanders zijn. Zijn we blijkbaar toch niet zo gezond als dat wij Nederlanders altijd denken..!
Een paar weken geleden kwam er een man de spoed binnen met een flinke wond aan zijn vinger, hij had een ongeluk gehad met een machine op zijn werk. Je kon het vel omhoog halen en dan zag je zo de spieren en pezen zitten. Best interessant om te zien hoor! Maar het bleek zo'n grote en diepe wond te zijn dat deze op de spoed niet gehecht kon worden. Hij moest hiervoor naar de chirurg. Inmiddels is zijn vinger gehecht en komt hij nu elke dag om zijn wond opnieuw te laten verbinden. Erg leuk en fijn om te zien dat je de wond dicht ziet gaan.
Op woensdag 12 december kwam er een Spaanse man de spoed binnen. Hij had erg veel pijn aan een plekje op zijn been. Het was een hard stukje van ongeveer 2 centimeter wat je onderhuids heen en weer kon bewegen. De arts maakte het open en er bleek een takje van een palmboom van 2 centimeter al 2 weken onderhuids te zitten. Dit is gaan ontsteken dus hij kreeg er ook meteen antibiotica voor. Ik dacht meteen: 'dat moet je toch hebben gemerkt?'. Blijkbaar dan toch niet.
Ook kwam er een vrouw binnen gelopen op de spoed met pijn aan haar rug. Na onderzoek bleek dat zij 2 fracturen in haar rug had. Dat ze nog wandelend binnen kwam verbaasde dan ook iedereen!!
Donderdag 13 december kwam er een meisje met een flink abces onder haar oksel. Ik gok dat het ongeveer 5 tot 7 centimeter breed was. De dokter heeft het toen opgesneden (nadat hij het verdoofd had). Dat zag er best pijnlijk uit, maar wat hield dat meisje zich sterk! Ik denk dat ze een jaar of 12 was. Toen de dokter klaar was, wist ze niet hoe snel ze de behandelkamer uit moest.
Rond 10 uur werd een mevrouw met de ambulance binnen gebracht. Ze had een ongeluk gehad met haar fiets. Ze had twee flinke sneden op haar hoofd, vlakbij haar wenkbrauw en heel haar linker kant van haar lichaam deed pijn. Ze was met haar voorwiel van de fiets in een gleufje op de weg blijven haken, hierdoor viel ze van haar fiets. Ze had erg veel pijn. Ook was haar linker oog dik en later bleek dat ze de linkerkant van haar schedel had gebroken. Ze moest ter observatie in het ziekenhuis blijven.
Er komen vooral heel veel mensen met wonden die behandeld moet worden op de spoed. Ik mag al veel van deze wonden zelf doen. Ze laten me heel erg vrij op de spoed en dat is een erg fijn gevoel. Ik prik veel infusen en ik merk dat dit steeds beter gaat. Zelfs de moeilijke plekjes en moeilijke patiënten prikken gaat mij steeds beter af. En steeds als het is gelukt voel ik me weer trots haha!
Vorige week kwam er een meneer op de spoed die een hart shock nodig had. Zijn hart ritme was onregelmatig en met medicijnen was dit nog niet goed genoeg onder controle te houden. De meneer werd in slaap gebracht door middel van een spuitje diazepam en een ander soort narcose middeltje. De dokter testte of hij echt sliep door in een bepaalde spier in de nek te knijpen en met zijn vingers langs de wimpers van de patient te gaan. De meneer sliep diep, heel diep, hij begon zelfs te snurken. Er werden plakkers op zijn lichaam geplakt, de machine werd ingesteld en iedereen moest afstand nemen van het bed, net zoals je dat in films ziet haha! De arts drukte op een knopje op het apparaat en de meneer kreeg een hart shock. Hij kreeg een zak fysiologisch zout om alle slaapmiddeltjes uit zijn aderen te laten gaan. Hij werd weer wakker en 2 uur later kon meneer weer naar huis. Heel apart, dat hij binnen kwam wandelen, een hartshock kreeg en weer naar huis kon. Ik vond het heel interessant om te zien, zoiets zou ik in Nederland denk ik nooit te zien krijgen.
Afgelopen week heb ik voor het eerst gehecht! Een Nederlandse mevrouw had een beenwond, aardig diep en groot. Als zij haar voet bewoog zag je de pezen en spieren in haar been heen en weer gaan door die wond. De gene met wie ik die dag werkte legde de eerste hechting en daarna mocht ik het doen met aanwijzingen van haar. Ze vond dat ik het erg goed deed, en ik snel leerde. Best eng om te doen, hechten. Maar wel heel erg leuk!!!!
Je mag hier als student verpleegkundige geloof ik echt alles. En dan te bedenken dat ik over iets minder dan 5 weken weer in het vliegtuig naar Nederland zit. Aan de ene kant heb ik daar heel veel zin in, aan de andere kant ook helemaal niet! Ik wil iedereen weer zien, maar het ziekenhuis ga ik erg missen! Het liefst zou ik het ziekenhuis en alle collega's meenemen naar Nederland, jammer dat dat nou net niet kan...
De collega's op spoed zijn super lief en leuk en erg geïnteresseerd in mij, wat ik doe etc. etc.
Ik geloof dat ik zo wel alles heb verteld wat er zo ongeveer gebeurd op de spoed. Waarschijnlijk zal ik wel iets vergeten zijn, er gebeurd immers zoveel.
Heel veel liefs,
Esmee
Op maandag 10 december werd er een Spaanse mevrouw met de ambulance binnen gebracht. Ze had het erg benauwd en had 'vreemde' blauwe plekken op haar lichaam. Deze blauwe plekken waren opgezet en konden 'lek' geprikt worden. De verpleegkundige heeft dit dus ook gedaan, er kwam veel viezigheid uit, waaronder pus. Als er iets is wat ik vies vind is dat pus. Ik kreeg het er warm van, ben maar even een andere kant op gaan kijken en toen trok de warmte snel weg. Door het 'lek' prikken van de blauwe plek trok de kleur blauw ook weg.
Op deze zelfde dag kwam er een man de spoed binnen met pijn aan zijn benen, hij zakte er soms zomaar door. ik heb bij hem het infuus geprikt, en maakte daarna een erg foute opmerking.. Er was een vrouw met hem mee, en ik dacht dat dat zijn vrouw was, bleek het zijn moeder te zijn. Oeps...!! Gelukkig vonden ze het niet erg, maar ik vond het toch erg gênant en ben snel, met een rood hoofd weggelopen na een paar keer mijn excuses te hebben aangeboden.
Er kwamen op deze dag ook vele mensen met pijn op de borst binnen. 9 van de 10 keer is dit uit eindelijk niets, het valt mij ook op dat het veel Nederlanders zijn. Zijn we blijkbaar toch niet zo gezond als dat wij Nederlanders altijd denken..!
Een paar weken geleden kwam er een man de spoed binnen met een flinke wond aan zijn vinger, hij had een ongeluk gehad met een machine op zijn werk. Je kon het vel omhoog halen en dan zag je zo de spieren en pezen zitten. Best interessant om te zien hoor! Maar het bleek zo'n grote en diepe wond te zijn dat deze op de spoed niet gehecht kon worden. Hij moest hiervoor naar de chirurg. Inmiddels is zijn vinger gehecht en komt hij nu elke dag om zijn wond opnieuw te laten verbinden. Erg leuk en fijn om te zien dat je de wond dicht ziet gaan.
Op woensdag 12 december kwam er een Spaanse man de spoed binnen. Hij had erg veel pijn aan een plekje op zijn been. Het was een hard stukje van ongeveer 2 centimeter wat je onderhuids heen en weer kon bewegen. De arts maakte het open en er bleek een takje van een palmboom van 2 centimeter al 2 weken onderhuids te zitten. Dit is gaan ontsteken dus hij kreeg er ook meteen antibiotica voor. Ik dacht meteen: 'dat moet je toch hebben gemerkt?'. Blijkbaar dan toch niet.
Ook kwam er een vrouw binnen gelopen op de spoed met pijn aan haar rug. Na onderzoek bleek dat zij 2 fracturen in haar rug had. Dat ze nog wandelend binnen kwam verbaasde dan ook iedereen!!
Donderdag 13 december kwam er een meisje met een flink abces onder haar oksel. Ik gok dat het ongeveer 5 tot 7 centimeter breed was. De dokter heeft het toen opgesneden (nadat hij het verdoofd had). Dat zag er best pijnlijk uit, maar wat hield dat meisje zich sterk! Ik denk dat ze een jaar of 12 was. Toen de dokter klaar was, wist ze niet hoe snel ze de behandelkamer uit moest.
Rond 10 uur werd een mevrouw met de ambulance binnen gebracht. Ze had een ongeluk gehad met haar fiets. Ze had twee flinke sneden op haar hoofd, vlakbij haar wenkbrauw en heel haar linker kant van haar lichaam deed pijn. Ze was met haar voorwiel van de fiets in een gleufje op de weg blijven haken, hierdoor viel ze van haar fiets. Ze had erg veel pijn. Ook was haar linker oog dik en later bleek dat ze de linkerkant van haar schedel had gebroken. Ze moest ter observatie in het ziekenhuis blijven.
Er komen vooral heel veel mensen met wonden die behandeld moet worden op de spoed. Ik mag al veel van deze wonden zelf doen. Ze laten me heel erg vrij op de spoed en dat is een erg fijn gevoel. Ik prik veel infusen en ik merk dat dit steeds beter gaat. Zelfs de moeilijke plekjes en moeilijke patiënten prikken gaat mij steeds beter af. En steeds als het is gelukt voel ik me weer trots haha!
Vorige week kwam er een meneer op de spoed die een hart shock nodig had. Zijn hart ritme was onregelmatig en met medicijnen was dit nog niet goed genoeg onder controle te houden. De meneer werd in slaap gebracht door middel van een spuitje diazepam en een ander soort narcose middeltje. De dokter testte of hij echt sliep door in een bepaalde spier in de nek te knijpen en met zijn vingers langs de wimpers van de patient te gaan. De meneer sliep diep, heel diep, hij begon zelfs te snurken. Er werden plakkers op zijn lichaam geplakt, de machine werd ingesteld en iedereen moest afstand nemen van het bed, net zoals je dat in films ziet haha! De arts drukte op een knopje op het apparaat en de meneer kreeg een hart shock. Hij kreeg een zak fysiologisch zout om alle slaapmiddeltjes uit zijn aderen te laten gaan. Hij werd weer wakker en 2 uur later kon meneer weer naar huis. Heel apart, dat hij binnen kwam wandelen, een hartshock kreeg en weer naar huis kon. Ik vond het heel interessant om te zien, zoiets zou ik in Nederland denk ik nooit te zien krijgen.
Afgelopen week heb ik voor het eerst gehecht! Een Nederlandse mevrouw had een beenwond, aardig diep en groot. Als zij haar voet bewoog zag je de pezen en spieren in haar been heen en weer gaan door die wond. De gene met wie ik die dag werkte legde de eerste hechting en daarna mocht ik het doen met aanwijzingen van haar. Ze vond dat ik het erg goed deed, en ik snel leerde. Best eng om te doen, hechten. Maar wel heel erg leuk!!!!
Je mag hier als student verpleegkundige geloof ik echt alles. En dan te bedenken dat ik over iets minder dan 5 weken weer in het vliegtuig naar Nederland zit. Aan de ene kant heb ik daar heel veel zin in, aan de andere kant ook helemaal niet! Ik wil iedereen weer zien, maar het ziekenhuis ga ik erg missen! Het liefst zou ik het ziekenhuis en alle collega's meenemen naar Nederland, jammer dat dat nou net niet kan...
De collega's op spoed zijn super lief en leuk en erg geïnteresseerd in mij, wat ik doe etc. etc.
Ik geloof dat ik zo wel alles heb verteld wat er zo ongeveer gebeurd op de spoed. Waarschijnlijk zal ik wel iets vergeten zijn, er gebeurd immers zoveel.
Heel veel liefs,
Esmee
-
29 December 2012 - 21:03
Pa En Ma:
Hola!
Je hebt het maar druk vandaag met schrijven!
Het zal best moeilijk zijn om alles te onthouden en de speciale'gevallen' zul je wel bijhouden.
Tja, het ziekenhuis+collega's mee naar Nederland.... ik denk dat ze dat niet willen.
Wij allemaal naar Spanje is ook niet echt een optie he? Het komt goed.
In ieder geval superfijn dat je daar zoveel hebt geleerd.
Dikke kus. -
29 December 2012 - 21:27
Joey:
Super leuk, Esmée! -
29 December 2012 - 23:20
Zoes:
Iewww wat een vieze dingen allemaal haha! Ik ben trots op je hoor! Echt knap dat je dat allemaal zomaar doet! X -
31 December 2012 - 13:20
Nellie Vlietstra:
Weer een mooi verslag! Was toch een goede keus geweest om in Spanje stage te lopen.
In nederland had je toch nooit zoveel mogen doen! Zo doe je veel praktijk ervaring op!
Succes verder met de laatste weken!
Liefs,
je lieve tante. -
31 December 2012 - 16:15
Janny Coster:
Hoi Esmee,
Nou, wat je in Spanje allemaal hebt geleerd, neem je toch maar mooi mee naar Nederland. En al weer over 5 weken in Nederland. Dat zal vreemd zijn! Weer naar school (??) en dus waarschijnlijk bij je werk een stapje terug doen met alles wat je wel en niet mag. Maar... natuurlijk wel weer heerlijk dat er dan weer voor je gezorgd wordt.
Een gezellige jaarwisseling en een heel voorspoedig 2013.
Groetjes, Janny -
31 December 2012 - 19:43
Jannie En Gerrit:
Hoi Esmée,
Leuk voor je en leerzaam dat je veel handelingen op de eerste hulp mag doen!
Een hele gezellige jaarwisseling gewenst en veel goeds voor 2013.
Groetjes -
08 Januari 2013 - 14:07
Sophie:
Hoi Esmee
Weer genoten van je verslag, het zijn nu de laatste loodjes, maar dan de leuke.
Deze ervaring neemt niemand je meer af, veel plezier nog de laatste weken en het zal afkicken zijn als je weer in Ned bent met alle handelingen die je dan niet mag doen.
Geniet er nog maar goed van!
Groetjes Sophie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
